Ongeveer de helft van mijn beste vrienden lijden aan een stemmingsstoornis waarvoor ze momenteel medicijnen gebruiken. Er wordt zelfs gezegd dat 1 op de 10 volwassenen alleen al in de VS depressief is.
De klacht die ik het vaakst van mijn vrienden hoor, is dat hun medicatie hen in zombies verandert - zonder de hersenen die eetbuien eten, gelukkig.
De andere klacht die ik hoor, is hoe vervelend het is om hun aandoening zo passief te laten erkennen door hun familie, vrienden en collega's.
Er zijn mensen die niet geloven dat depressie zelfs echt is. Tegen die mensen zeg ik: het moet moeilijk zijn om in die gevangenis te leven uit angst om tekenen van zwakte te vertonen; mijn gok is dat je zelf niet als 'gelukkig' zou worden gecategoriseerd.
Mens zijn is kwetsbaar zijn en voelen voor andere mensen, zelfs als we niet volledig begrijpen wat ze doormaken. Tegen iedereen zeg ik: probeer, probeer, probeer je voor te stellen wat je vriend of familielid voelt. Vraag het gewoon aan Pete! Vraag hen om te beschrijven hoe hun depressie voelt - om u een beeld in woorden te schetsen, of wat dan ook dat u helpt te zien waar ze intern tegen opkomen.
Ik stel me voor dat het heel moeilijk zou zijn om 'gewoon gelukkig te zijn' als je het gevoel hebt dat je de hele dag een SUV op je rug draagt en nog steeds op maximale capaciteit op het werk wordt verwacht, avondeten op tafel voor de kinderen, houd het huis goed presenteerbaar en ga ravotten in de zak - allemaal zonder een klacht in te dienen.
Ik wil dat je even de tijd neemt om je voor te stellen dat iemand elk van die taken probeert met een SUV op zijn rug. Voel je hun last? Het gewicht van de overtollige lading? De spanning fysiek en emotioneel zelfs om uit bed te komen en de dag onder ogen te zien? Zo ja, ervaar je empathie zoals je zou moeten.
Dus goed voor ons dat we ons kunnen inleven. Maar waar zijn de complimenten voor die onbezongen helden die elke dag hun best doen, ook al slepen ze zo'n zware lading rond?
Het probleem is dat ondanks alle aandacht die depressie de afgelopen jaren in de media heeft gekregen, er empathie nodig is, geen statistieken, om iemand te helpen van wie je houdt die lijdt.
Empathie is de kracht van begrip en het fantasierijk ingaan op de gevoelens van een ander.
De beste vriend van mijn moeder heeft een hardcore angst voor slangen, wat volgens mijn moeder belachelijk is. Waarom? Omdat de meesten van ons weten dat slangen meer bang voor ons zijn dan wij voor hen. Ik zei tegen mijn moeder om me voor te stellen hoe het zou voelen als er in plaats van een kleine slang op hun pad een enorme hongerige leeuw was! Mijn moeder zou niet denken dat haar vriendin overdreven reageerde op een leeuw.
Ik zei haar dat ze even de tijd moest nemen om me echt een leeuw voor te stellen die voor haar stond - geen tralies, geen beperkingen, alleen een enorme vleesetende leeuw. Mijn moeder was het ermee eens dat ze waarschijnlijk dezelfde reactie zou hebben als haar vriendin op slangen - ze zou bevriezen van angst, misschien een beetje plassen en dan schreeuwend wegrennen!
Dus de volgende keer dat ze een slang tegenkwamen, zei ik tegen mijn moeder om te stoppen en te beseffen dat die slang in de geest van haar vriendin eigenlijk een angstaanjagende leeuw is. Dan is ze misschien een beetje empathischer voor de reactie van haar vriend op de slang.
Hoe helpt empathie?
BronIemand uitlachen of zijn gevoelens afwijzen, is zijn stem wegnemen, zodat hij zijn lijden niet aan iemand om hem heen kan communiceren, omdat het alleen op dove oren valt.
We zijn allemaal op enig moment in ons leven op zijn minst licht depressief geweest. Het is niet zo moeilijk om je voor te stellen hoe laag en vreselijk je depressieve vriend of echtgenoot zich misschien voelt. En als je het je niet kunt voorstellen, vraag ze dan om je een beeld te schetsen en je best te begrijpen.
Valideer hun gevoelens en laat ze weten dat je aan hun kant staat. Ze verdienen je respect en steun in hun strijd. Het is belangrijk op te merken dat je niet kunt verwachten dat iemand met een depressie opvalt, alleen maar omdat je het hem vertelt. Het is alsof je een blinde vertelt dat hij harder moet proberen te zien.
Depressie is erg lastig. Ja, er zijn medicijnen, maar deze zorgen er niet voor dat depressies volledig verdwijnen. Er zullen nog steeds ups en downs zijn. Gewoon daar zijn door die ups en downs is alles wat je hoeft te doen. Ik hou van mijn vrienden. Ik lijd wanneer zij lijden omdat samen lijden beter is dan alleen lijden.
Wat kan nog meer helpen?
Mijn zoon wordt ook getroffen door een depressie als gevolg van het hebben van Asperger. Dit is een eenvoudige meditatie die we soms gebruiken wanneer hij zich bijzonder negatief en zelfvernietigend voelt:
Cloud meditatie
Bron- Ga liggen of zit comfortabel en ontspan. Laat je gedachten vrij rondlopen zonder oordeel.
- Herinner jezelf eraan dat gedachten slechts gedachten zijn. We hebben gemiddeld 70.000 gedachten per dag. Het feit dat we negatieve gedachten hebben, betekent niet dat ze geldig zijn.
- Stel je een blauwe lucht voor op een warme en zonnige dag.
- Stel je nu een van je negatieve gedachten voor, gevangen in een wolk die ronddrijft in je mooie blauwe lucht. Laten we zeggen dat je denkt: "Ik ben niet goed genoeg." Stel je die woorden voor in je wolk en laat dan een licht briesje langskomen en beginnen de wolk over het visuele vlak van je geest te duwen en beginnen te verdwijnen terwijl hij wegzweeft en verdwijnt in het niets. Het is tenslotte maar een gedachte en het betekent niets.
- Doe hetzelfde met andere negatieve gedachten die in je hoofd opkomen.
- Meditatie is een oefening in zelfbeheersing en zelfbeheersing is iets dat oefening vereist. Als je eenmaal goed bent geworden in de wolkenmeditatie, kun je de techniek op elk moment van de dag gebruiken wanneer een negatieve gedachte in je hoofd opkomt en kijk of het helpt om de opbouw van spanning, verdriet en woede gedurende de dag te verlichten.
Als je een techniek of verhaal hebt dat je wilt delen, laat dan een reactie achter. Samen komen we hier doorheen.
