Een van de grootste dichters in de geschiedenis, Emily Dickinson was een vrouw die haar tijd vooruit was en volgens velen een excentriek. Vreugde vinden in het leven, leren leven en liefhebben ondanks pijn en verlies, is wat de grote Amerikaanse dichter ons heeft geleerd.
Emily Dickinson (1830-1886), de grootste vrouwelijke Amerikaanse dichter, leefde als een kluizenaar, omdat ze zelden gezelschap entertainde en terughoudend was om haar huis of zelfs haar kamer te verlaten. De meeste tijd bracht ze alleen door met haar gedachten en reflecties als gezelschap.
Ze publiceerde een handvol gedichten tijdens haar leven, maar na haar dood ontdekte haar familie een verbluffend opus van meer dan 1.800 gedichten onder haar dingen.
'De vrouw in het wit', zoals ze werd genoemd vanwege haar liefde voor witte kleren, schreef over onderwerpen als onsterfelijkheid, dood, verdriet, vreugde, liefde en verlies. Haar gedichten werden zwaar bewerkt vanwege de strikte regels en moraliteit van de late achttienhonderd en het was pas in het midden van de 20e eeuw dat haar onverkorte werken werden gepubliceerd.
Dickinson werd door haar leeftijdsgenoten als een excentriek beschouwd, en nog meer door critici zodra haar gedichten werden gepubliceerd, vanwege ongebruikelijk hoofdlettergebruik, gebruik van vers en interpunctie.
Op expressie
Dickinson waardeerde stilte en eerlijkheid, en dacht dat het soms beter was om niet te spreken en woorden te verspillen.
Niets zeggen ... zegt soms het meest. "
"Honden zijn beter dan mensen omdat ze het weten maar niet vertellen."
De waarheid is zo zeldzaam dat het heerlijk is om het te vertellen. '
Op anderen
Hoewel ze zelden in het openbaar werd gezien en soms zelfs tot haar gasten sprak door een gesloten deur, waardeerde Emily vriendschappen en relaties diep. Ze was ook toegewijd om anderen op alle mogelijke manieren te helpen.
Als ik kan voorkomen dat één hart breekt,
Ik zal niet tevergeefs leven:
Als ik het ene leven de pijn kan verzachten,
Of cool one pain,
Of help een flauwvallen van Robin
Opnieuw naar zijn nest,
Ik zal niet tevergeefs leven. '
Mijn vrienden zijn mijn nalatenschap. '
Over God en religie
Na jaren in een seminarie te hebben doorgebracht, kwam Emily terug met veel vragen over God. Hoewel ze het bestaan van een godheid erkende, uitte ze vaak haar twijfels over zijn acties.
Ze zeggen dat God overal is, en toch beschouwen we Hem altijd als een beetje een kluizenaar. '
"Afscheid is alles wat we van de hemel weten, en alles wat we van de hel nodig hebben."
Vinnie [zus van Dickinson] rockt haar tuin en kreunt dat God haar niet zal helpen. Ik veronderstel dat hij het te druk heeft om elke dag boos te worden op de goddelozen. '
Leven en dood
De dichter hield van het leven en beschreef het, ondanks het vaak schrijven over verlies en lijden, als een reis die veel vreugde kan schenken aan degenen die weten waar ze naar moeten zoeken.
Vind extase in het leven; het loutere gevoel van leven is vreugde genoeg. '
"Niet in staat zijn de geliefden te sterven, want liefde is onsterfelijkheid."
Leven is zo schokkend dat er weinig tijd overblijft voor iets anders. '
Het hart vraagt plezier
Een van de beroemdste gedichten van Dickinson beschrijft de levenscyclus van het hart, of de ontwikkeling van liefde.
Het hart vraagt eerst plezier -
En dan - Excuus voor pijn -
En dan - die kleine Anodynes
Dat verdrietig maakt -
En dan - om te gaan slapen -
En dan - als het zou moeten zijn
De wil van zijn Inquisitor
Het voorrecht om te sterven ”
Heb je een van je favoriete citaten van Emily Dickinson? Deel alsjeblieft je mening met ons!
Omslagfoto: www.poetryfoundation.org
