Sta achter je overtuigingen: het verhaal van Nasrin Sotoudeh

Sta achter je overtuigingen: het verhaal van Nasrin Sotoudeh

Het is niet vaak dat we een echt onbaatzuchtige persoon zien, iemand die zijn overtuigingen en de rechten van anderen zal verdedigen, ongeacht de kosten. Nasrin Sotoudeh is echt inspirerend.

Hoewel in de meeste landen van de wereld vrouwen gelijke rechten hebben als mannen, is dit in Iran nog steeds niet het geval. Ondanks decennia van gevechten en vrouwenrechtenbewegingen worden vrouwen nog steeds enigszins onderdrukt en gediscrimineerd. Zelfs vandaag is het hun verboden om voor de meerderheid van de universitaire diploma's te studeren, mogen ze niet deelnemen aan politieke verkiezingen, krijgen ze geen gelijk huwelijk of scheidingsrechten en worden ze gedwongen om een ​​huisvrouw te zijn voordat ze een carrière hebben, onder vele andere dingen waardoor ze enigszins tweederangsburgers lijken.

Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei, de hoogste autoriteit van Iran, gelooft nog steeds dat gendergelijkheid ‘een van de grootste fouten van het westerse denken’ was. Dit is de wereld waarin Nasrin Sotoudeh is geboren en dit is de wereld die zij vastbesloten is te veranderen.

Naast een toegewijde echtgenote en moeder van twee, is Nasrin Sotoudeh, 50, een Iraanse journalist, een prominente mensenrechtenactivist en een advocaat. Na op te komen voor haar geloof in gelijkheid en de rechten van de vrouwen overal, zelfs ten koste van haar eigen welzijn en vrijheid, is ze ook een ongelooflijk inspirerende vrouw. Dit is haar verhaal ...


Nasrin's carrière

BronBron

Met een masterdiploma in internationaal recht van de Shahid Behshti University, Iran, en het behalen van het balsexamen dat haar in 1995 kwalificeerde om rechten te oefenen, was Nasrin Sotoudeh vastbesloten om een ​​verschil te maken in de wereld.

Ze wilde opkomen voor mensen zonder stem en de fundamentele mensenrechten van mensen verdedigen, ongeacht de kosten. Vóór 2003 werd ze echter door het ministerie van Inlichtingen verhinderd om rechten te beoefenen vanwege het feit dat ze een vrouw was en daarom koos ze ervoor om als journalist te werken, vooral gericht op kinder- en vrouwenrechtenkwesties die haar nauw aan het hart liggen vanwege de discriminatie tegen hen in Iran.

Toen ze eindelijk als advocaat mocht optreden, koos Sotoudeh ervoor om mensen te vertegenwoordigen die werden veroordeeld voor het ondersteunen van de vrouwenrechtenbeweging, zoals universitaire studenten, journalisten, advocaten en met name Nobelprijswinnaar voor de vrede Dr. Shirin Ebadi.


Ze geloofde en gelooft nog steeds dat deze mensen niet moeten worden veroordeeld voor het uiten van hun mening en vechten voor hun rechten en die van anderen. Ze richtte zich ook sterk op het verdedigen van mensen die de doodstraf kregen voor misdaden die ze als minderjarigen hadden begaan en die zouden worden geëxecuteerd bij het bereiken van de wettelijke leeftijd (negen jaar voor meisjes in Iran).

Naast het beoefenen van de wet, stopte Sotoudeh nooit met haar werk voor campagne voor de rechten van vrouwen. Ze was in de loop van de jaren betrokken bij verschillende campagnes om het probleem onder de aandacht te brengen en in 2009 hielp ze ook bij het oprichten van de Coalition of Women's Rights Movement die de rechten van vrouwen onder de aandacht bracht van de presidentsverkiezingen van dat jaar.

In de loop der jaren heeft ze vele prijzen gewonnen voor haar voortdurende werk, waaronder de International Human Rights Award in 2008, hoewel de Iraanse regering heeft voorkomen dat Sotoudeh het land heeft verlaten om haar prijs te accepteren.


Door haar werk eiste Sotoudeh ‘wetswijzigingen die vrouwen de helft van de waarde van mannen geven.’ En ze riep om een ​​hervorming in de hoop dat Iraanse vrouwen op een dag zouden worden vrijgelaten van wat zij omschreef als ‘wettelijke detentie’.

Arrestatie en gevangenschap

Op 4 september 2010 werd Sotoudeh gearresteerd door de Iraanse autoriteiten en beschuldigd van het verspreiden van propaganda tegen de staat, het overtreden van de hijab (een moslimwet die stelt dat vrouwen hun hoofd met een sjaal moeten bedekken wanneer ze in het openbaar zijn), en handelt tegen de nationale veiligheid.

Bij haar arrestatie werd haar de toegang tot een advocaat geweigerd, borgtocht geweigerd en ook bezoeken van haar familie geweigerd. Op 9 januari van het volgende jaar werd Sotoudeh veroordeeld tot 11 jaar gevangenisstraf en werd hij verbannen van het beoefenen van de wet en het land 20 jaar verlaten (hoewel een hof van beroep er later in slaagde om haar straf te verminderen tot 6 jaar gevangenisstraf en 10 jaar verbod van wet).

Over het onderwerp van haar gevangenschap zei haar man, Reza Khandan: 'De wereld moet weten dat het enige dat ze heeft gedaan om deze straf te verdienen, haar klanten ondersteunen is. Zelfs toen ze met arrestatie werd bedreigd, bleef ze haar klanten ondersteunen met moed en vastberadenheid. De wereld moet haar nu steunen. '

De gevangenisstraf van Sotoudeh trok de aandacht van mensen over de hele wereld en bracht verschillende campagnes voort die haar vrijlieten. Tijdens haar gevangenschap werden verschillende protesten georganiseerd, verzoekschriften ondertekend en vele internationale politieke fracties spraken haar in het voordeel af, veroordeelden haar straf, hoewel dit weinig deed om de Iraanse autoriteiten te bewegen.

In de gevangenis nam Sotoudeh deel aan twee hongerstakingen om te protesteren tegen de weigering van de bezoeken van haar familie en ook om het illegale reisverbod voor haar 13-jarige dochter op te heffen, die beide eindigde toen de autoriteiten aan haar eisen voldeden. Hoewel ze misschien niet in staat is geweest haar legale werk in de gevangenis voort te zetten, bleef Sotoudeh opkomen voor haar overtuigingen en weigerde geslagen te worden.

De moed en het hart van Sotoudeh waren zelfs in zulke sombere omstandigheden een inspiratie voor de vrouwen in haar land en hebben geholpen meer vrouwen aan te moedigen en te inspireren om voor hun rechten te vechten. Dit, gecombineerd met de voortdurende vrouwenrechtenbeweging in Iran, begint eindelijk vrouwen te helpen gelijke rechten te krijgen voor hun mannelijke tegenhangers, maar er is nog een lange weg te gaan.

Vrijlating

BronBron

Op 18 september 2013 werd Sotoudeh eindelijk vroeg uit de gevangenis vrijgelaten, samen met verschillende andere politieke gevangenen. Tot op de dag van vandaag werd geen verklaring gegeven voor haar vrijlating, maar het is vermeldenswaard dat Sotoudeh haar vrijheid werd gegeven slechts enkele dagen voordat de nieuwe Iraanse president naar de Verenigde Staten zou reizen voor de Algemene Vergadering van de VN.

Sinds haar vrijlating heeft Sotoudeh de nodige tijd besteed aan het genieten van haar gezinsleven. Ze besteedde ook veel tijd aan het uitspreken van haar ervaringen en het onrecht van het Iraanse gerechtelijk apparaat, het vergroten van het bewustzijn van de onderdrukking in haar land en het voortdurend campagne voeren voor gelijke mensenrechten. Hoewel er langzaam verandering plaatsvindt en vrouwen jaar na jaar meer rechten krijgen in Iran, is er echter nog een lange weg te gaan en is Sotoudeh vastbesloten haar werk niet te stoppen totdat seksediscriminatie tot het verleden behoort, niet alleen in Iran maar wereldwijd .

Er is weinig twijfel dat Nasrin Sotoudeh een ongelooflijk inspirerende vrouw is. Ze heeft vertrouwen in waar ze in gelooft en is bereid alles in het werk te stellen om die overtuigingen en de rechten van iedereen om haar heen te beschermen. Ik vind het echt ongelooflijk dat ze alle anderen voor zichzelf plaatst en bereid is alles in het werk te stellen om de rechten van anderen te verdedigen. Ze is een echt onbaatzuchtige vrouw met een diep hart en overtuiging, zelfs in de meest sombere omstandigheden.

Hoewel de problemen en onderdrukking waarmee Iraanse vrouwen worden geconfronteerd voor velen van ons misschien moeilijk te overwegen zijn, zijn ze nog steeds een heel reëel probleem en zonder de hulp van dappere vrouwen zoals Nasrin Sotoudeh zal er nooit verandering komen. Haar moed en overtuiging zijn echt inspirerend en haar verhaal moet ons leren om op te komen voor onze overtuigingen, hoe klein ook, en om te spreken voor mensen zonder stem.

Als je bent geïnspireerd door het ongelooflijke verhaal van Nasrin Sotoudeh, kun je hier meer over haar lezen: //en.wikipedia.org/wiki/Nasrin_Sotoudeh

Omslagfoto: www.kaveh-rk.net

Waarom Del een gele David-Ster droeg... (April 2024)


Labels: inspirerende mensen inspirerende vrouwenverhalen

Verwante Artikelen