“We maken onszelf ellendig of we maken onszelf sterk. De hoeveelheid werk is hetzelfde. "- Carlos Castaneda. Met die woorden in gedachten, begin je te werken aan de verfraaiing van je leven.
Zolang ik me kan herinneren, ben ik een zeurpiet geweest. Ik heb anderen de schuld gegeven voor mijn fouten, ik heb voor alles excuses gemaakt en ik heb dit allemaal gedaan om mezelf beter te voelen omdat ik de veranderingen die ik echt nodig had om in mijn leven te maken, niet zou aanbrengen.
De laatste jaren zijn behoorlijk leerervaringen geweest: ik had ruzie met mijn beste vriend / huisgenoot, ik werkte op een baan die me fysiek en emotioneel uitputte en tegelijkertijd naar school ging, en ik kreeg zoveel gewicht in wat een kleine hoeveelheid tijd leek.
Ik brak en toen vond ik het citaat van Castaneda, dat me leerde voor mezelf te vechten, omdat niemand anders dat ging doen. Het is niet gemakkelijk, maar ik ben hier om te helpen.
Dit gaan we vandaag bereiken: we gaan stoppen met klagen over kleine evenementen die ons morgen niet eens zullen beïnvloeden; we zullen stoppen ons slecht voor onszelf te voelen en in plaats daarvan gaan vechten voor onszelf; en we gaan ontcijferen welke dingen in het leven we kunnen verdragen en welke we kunnen accepteren.
Gewoon laten gaan
Scenario 1: Je wordt laat wakker en neemt aan dat je alarm niet afging, ook al gaat het om de andere dag af. Je klautert om je klaar te maken voor werk. Als je eindelijk aangekleed en klaar bent, kun je je sleutels niet vinden waar je dacht dat je ze de avond ervoor had achtergelaten. Vijf minuten gaan voorbij en je staat op het punt te huilen; je hebt het gevoel dat deze dag gewoon op je botst.
Eindelijk vind je je sleutels in je jaszak. Je rent de trap af naar je voertuig en lijkt elk rood licht op de rit te raken. Je houdt het stuur vast totdat je handen wit worden ... Ben ik je al kwijt? Is dit gevoel allemaal bekend? Wat als u deze situatie anders benaderde?
Scenario 2: Je wordt laat wakker en in plaats van de wekker de schuld te geven, herinner je je dat je de avond ervoor iets later dan normaal uit was en er waarschijnlijk gewoon doorheen hebt geslapen. Je wordt wakker en zoekt naar je kleren. Je krijgt een vleugje van die koffie die je opdoet en je ziel begint te smelten van geluk; je neemt even de tijd om te genieten van de geur die vers is: hij is sterk en staat op het punt je ochtend om te keren.
Laat dat moment los en vind die sleutels. Kijk terug: “Wat droeg ik gisteravond? Oh, dat schattige jasje waar ik altijd een compliment voor krijg. 'Je vindt het jasje en de sleutels. Je pakt je koffie, loopt de trap af en begint je dagelijkse woon-werkverkeer terwijl je jammert tegen een aantal Shania Twain, want laten we eerlijk zijn, Shania weet wat je doormaakt en zij zal je dag verlichten.
Laten we nu deze scenario's vergelijken: in plaats van de wekker, uw sleutels en de verkeerslichten de schuld te geven, geeft u degene die verantwoordelijk is de schuld - u. Hoe zit het met al die andere factoren? Nou, die items hebben geen vendetta tegen je; ze weten niet dat je te laat bent. Jij hebt dit gedaan. Kom eroverheen!
Je baas maakt het niet uit als je door je wekker sliep; ze geven erom dat je te laat bent, maar als je klaar bent om te werken zonder een zure houding en een simpel sorry in plaats van een verhaal, zullen ze respecteren dat je weet dat je een fout hebt gemaakt. Als je vaak te laat bent, is dat een ander verhaal. Mijn punt is, ervan uitgaande dat je een verantwoordelijke volwassene bent die geen gewoonte maakt om te laat te zijn, dit zal je leven op de lange termijn niet beïnvloeden.
We hebben de neiging om negatief te blijven hangen omdat het ons iets geeft om erover te praten en het geeft mensen een reden om zich slecht te voelen voor ons en ons trieste leven. Dit is echter het geheim: niemand wil goede vrienden zijn met Negative Nancy, dus kom over de kleine problemen en ga door naar de volgende dag, waarvan ik zeker ben dat je de dag die je gisteren had zal vergeten.
Dit is mijn vechtlied, neem mijn levenslied terug
Dit is mijn jam. Ik weet dat het cheesy en gewoon is, maar het is pakkend en heeft een geweldige boodschap.
Scenario 1: Het is 6.30 uur. Je wordt zoals gewoonlijk wakker, doet een beetje rek, sta op, begin je koffie te zetten en ga onder de douche staan. Terwijl je wacht tot het water opwarmt, kijk je jezelf naakt in de spiegel aan.
Je begint in je middel te knijpen, je oksels te klappen en van zijkant naar zijkant te draaien om je profiel te controleren. Je kijkt naar je gezicht in de spiegel en schud je hoofd afkeurend. Je bent teleurgesteld in jezelf. Je had die pizza niet moeten eten; je had harder moeten werken in de sportschool. Je denkt: "Waarom heb ik mezelf zover laten komen?"
Je springt in de douche en voelt gewoon op jezelf neer. Je blijft langer dan normaal onder het warme water en vraagt je af waar je fout bent gegaan, waarom je leven is zoals het is, en beschuldigt de manier waarop je kijkt waarom je bepaalde dingen niet kunt hebben of doen.
Dit gevoel resoneert de rest van de dag met je - tijdens het rijden, op het werk, drinken met collega's en later wanneer je eindelijk weer thuis bent. Je voelt je thuis comfortabel alleen waar niemand je beoordeelt - behalve jezelf.
Scenario 2: het is 6.30 uur.Je wordt zoals gewoonlijk wakker, doet een beetje rek, sta op, begin je koffie te zetten en ga onder de douche staan. Terwijl je wacht tot het water opwarmt, kijk je jezelf naakt in de spiegel aan. Je glimlacht om de vooruitgang die je hebt geboekt bij het gezond houden van je lichaam. Je denkt aan de bewuste beslissingen die je overdag voor je maaltijden zult nemen - sla misschien drankjes over met de meisjes en ga in plaats daarvan naar de sportschool - maar misschien heb je een traktatie nodig.
Je zet "Fight Song" aan en spring in de douche. Misschien dans je een beetje terwijl je je haar wast, misschien scheer je zelfs je benen. Je hebt wat plezier bij het uitkiezen van je outfit, schoenen en accessoires. Ten slotte kijk je jezelf in de spiegel en geef je jezelf het teken van goedkeuring voor de dag.
Als vrouwen worden we dagelijks door schoonheidsnormen onder druk gezet. Het begint al in de kindertijd toen we Daphne wilden zijn in plaats van Velma omdat ze bij Fred moest zijn en altijd de jonkvrouw in nood was.
De realiteit is dat we alles kunnen krijgen wat we willen als we er hard genoeg voor werken. Als je die hete lul wilt, werk er dan voor! Als je een nieuwe baan wilt, stop dan niet met solliciteren naar dingen waar je blij van wordt. Als je iemand wilt ontmoeten, ga dan naar buiten en meng je; laat de wereld zien wie je bent. Hoe zullen we ooit weten of je je altijd verstopt?
Laat zien of hou je mond
Niemand houdt van de persoon die constant zeurt - vertrouw me: ik ben van nature een beetje zeurderig, vooral als ik me verveel. Weet je wat ik doe als ik me verveel en me echt zeurderig voel? Ik vertel jullie wat er aan de hand is! Er zijn dus geen scenario's omdat het eenvoudig is: zeuren is niet luchten, het is niet vertrouwelijk, het is niet schattig.
Ik zeg niet dat je belangrijkste doel in het leven schattig is, maar op de een of andere manier hebben vrouwen deze hulpeloze toon in hun stem ontwikkeld waarvan ze denken dat jongens ervan houden. Dat doen ze niet; niemand doet.
Als je iets wilt, vraag er dan om. Als je iets wilt, laat het dan gebeuren. Als je iets heftigs meemaakt, praat dan met je vrienden, maar wees voorbereid op een oplossing; wees voorbereid op mensen die willen helpen, omdat niemand graag ziet dat zijn vriend pijn doet. Velen van ons zijn geconditioneerd om het slachtoffer te spelen; laten we die gewoonte stoppen. We willen overwinnaars zijn, geen slachtoffers.
Vind je dat vrouwen erom bekend staan dat ze te zeurderig zijn? Ben je ooit ergens achter gekomen over iets in je leven en weet je niet wat je eraan moet doen? Laat het ons weten!
